Δάφνη, η εκπάγλου καλλονής Νύμφη, κόρη του Πηνειού και της Γαίας, ξακουστή για την ομορφιά της. Απόλλων, ο Θεός του Φωτός πρωταγωνιστής στον μύθο του ανεκπλήρωτου έρωτα.

Ο Απόλλων, πανέμορφος Θεός είχε παντού κατακτήσεις, τόσο ανάμεσα στις θεές όσο και στις θνητές. Ερωτεύτηκε παράφορα τη Δάφνη. Η Δάφνη όμως ήταν ταγμένη στη Θεά Άρτεμη. Ήταν ακόλουθος της Θεάς, γύριζαν και κυνηγούσαν στα δάση, αγαπούσαν την ελευθερία και είχαν επιλέξει την παρθενία. Ο Απόλλων την κυνηγούσε παντού μέσα στη φύση, στα βουνά και στα αγαπημένα της δάση. Εκείνη δεν ανταποκρινόταν στον έρωτα του. Η επιμονή του Απόλλωνα ήταν πολύ ισχυρή. Κουρασμένη και απελπισμένη από την σκληρή επιμονή του Θεού προσέτρεξε στον πατέρα της για βοήθεια.

Ο Πηνειός με τα πολλά της έκανε το χατήρι.Την απαλλάσσει από το μαρτύριο και την μεταμορφώνει σε ευωδιαστό δέντρο. Ο Απόλλων αντικρίζοντας την αγαπημένη του μεταμορφωμένη σε δέντρο ραγίζει η καρδιά του. Θρηνώντας για τον ανεκπλήρωτο έρωτά του κόβει ένα κλαδί της ευωδιαστής δάφνης και το πλέκει στεφάνι στα μαλλιά του. Για να τιμήσει τον έρωτά του καθιερώνει το φυτό να θεωρείται ιερό.

Αυτό, λέγεται, πως είναι το μάθημα που έδωσε ο Έρωτας στον Απόλλωνα. Περήφανος για τα κατορθώματα του, κοροϊδευε τον γιο της Αφροδίτης τον Έρωτα ότι τριγυρνά κάθε μέρα με τα βέλη και δεν κάνει καμιά πράξη ανδρείας.

Χολώθηκε λοιπόν ο Έρωτας κι αποφάσισε να του δώσει ένα πικρό μάθημα. Κάρφωσε ένα ολόχρυσο βέλος στον Απόλλωνα, εκείνο που προκαλεί βαθύ έρωτα και στη Δάφνη ένα μολυβένιο βέλος εκείνο που απωθεί τον Έρωτα.